Za Gracijelu Putina iz Brajkovići u općini Kanfanar uvijek kažemo “dijalektalna pjesnikinja”, što i jeste, no ona piše na nekoliko svjetskih jezika, a talijanski joj je poput materinskog. Osim što su joj talijanski korijeni (u Istri od 1673.), ponekad napiše neku priču i pjesmu na tom jeziku, pa ih pošalje u Italiju na literarni natječaj.
Kao članica Kluba pjesnika Italije 2019. godine nagrađena joj je pjesma “”Ero una Maria Maddalena” kao najljepša ljubavna pjesma Italije za tu godinu, te je ušla u Antologiju najljepših pjesama Italije. Ovog je vikenda trebala biti u Meti, na dodjeli nagrade za stihove “Son pochi due occhi” koje je napisala za susret u Svetvinčentu kojeg svake godine organizira njen prijatelj Feručo Lazarić.
Radi se o Inkluziji osoba oštećenog vida, a u pjesmi se govori o tome da su „dva oka malo“ i da sad priželjkuje “tamne leće ( stakla) jer je do sad vidjela i previše”. Feručovi prijatelji su je danima iza susreta nazivali da joj čestitaju i da im pošalje te stihove.
Tu je pjesmu poslala na jug Italije jer je tema literarnog natječaja bila Preporod (Rinascita) i u konkurenciji od oko 3000 pjesnika Gracijela je jedina pjesnikinja iz Hrvatske, a uz to je i nagrađena. Recenzije su tad pročitane, a bile su izvrsne!
Ona je putem linka bila nazočna dodjeli nagrada, u subotu 06. travnja 2024. između 18 i 19:50 h, mirno sjedeći na svojoj ležaljci, nasred svog zelenog dvorišta okružena svojim mnogobrojnim ljubimcima, te je uz ugodnih 21° i cvrkut ptica čula još jedno “congratulazioni” (čestitamo!).
SON POCHI DUE OCCHI
Guardavo e credevo
Guardavo e non vedevo
Con degli occhi di un Bambi
Ingenui, limpidi, ma scuri.
Ridevano sempre,
Anche se il sorriso bianco mancava
Me li hanno coperto con le lenti
Oggi sono diventati piccolini
Si’, delle lenti trasparenti.
Seduta, silenziosa
Silenziosa-guardo.
Ho chiesto all’ape che cosa vede nel mondo. Fiori.
Ho chiesto alla mosca che cosa vede nel mondo
E’ volata in alto, molto in alto.
Lasciando le sue tracce.
Ora cerco le lenti scure, ma molto scure.
Ho visto anche troppo finora.
Devo salvare quella scintilla di calore
Devo proteggere i miei occhi
E tutto il mio amore.
Anche perché i due occhi son pochi.
(Brajkovići, 23.12.2021.)
